Znak Polskiej Akademii Nauk stworzyła w 1996 roku plakacistka Maria Biegańska. Jego wyróżnikiem jest symbol nieskończoności. Nawiązuje on do rozwoju nauki, przyrostu wiedzy i wolności w prowadzeniu badań.

Kształt znaku nie zmienił się od momentu jego powstania, natomiast kolor ewoluował. Pierwotnie był granatowy, później niebieski.

1. Wersja podstawowa (pełna)

• składa się ze skrótu PAN (wzbogaconego o symbol nieskończoności) oraz nazwy instytucji;
• stosujemy ją wszędzie tam, gdzie jest to możliwe;
• występuje w wariancie polskim i angielskim.

2. Wersja uproszczona

• składa się ze skrótu PAN (wzbogaconego o symbol nieskończoności);
• stosujemy ją tylko wtedy, gdy nie da się użyć wersji pełnej z uwagi na małe rozmiary nośnika (np. długopis, przypinka, ikona w produkcie cyfrowym);
• występuje w wariancie polskim, który stosujemy także w materiałach anglojęzycznych.

Pole ochronne

Pole ochronne to obszar wokół znaku, który musi pozostać „czysty”. Nie mogą znajdować się tam żadne elementy graficzne lub tekstowe.
Pole ochronne wyznaczamy za pomocą modułu opisanego wartościami X i Y widocznego na poniższym schemacie (przy minimalnym rozmiarze loga wynoszącym 3 cm wysokości, 1 moduł wynosi 12,4×10 mm).
Poniższe zasady dotyczą wersji polskiej i angielskiej.