Nowa polityka senioralna w zakresie zdrowia i funkcjonowania społecznego – rekomendacje ekspertów

Prognozy GUS i Eurostatu wskazują, że w ciągu najbliższych kilku lat liczba osób w starszym wieku w Polsce przekroczy 10 mln, a w perspektywie roku 2050 lat seniorzy (osoby w wieku 60+) będą stanowili ok. 38 proc. ogółu ludności Polski. Według prognozy Eurostatu przeciętne dalsze trwanie życia polskich seniorów będzie się wydłużało i w okresie 2019-2050 może wzrosnąć w przypadku 60-letnich mężczyzn o 4,8 lat, a w przypadku kobiet o 4 lata. Dlatego też poprawa systemu pomocy społecznej i opieki medycznej nad seniorami stanowi jedno z najważniejszych wyzwań zdrowia publicznego w najbliższych latach i powinna stać się priorytetowym celem działania władz państwowych i samorządowych.

Zmiany w systemie muszą być wprowadzane już dziś

Najważniejsze rekomendacje wynikają z realizacji programu PolSenior2
– ogólnopolskiego badania stanu zdrowia starszych Polaków, ich sytuacji społeczno-ekonomicznej oraz jakości życia – realizowanego w ramach Narodowego Programu Zdrowia 2016-2020. Z badania wynika, że system opieki zdrowotnej i społecznej w populacji senioralnej (60+) w Polsce znacznie odbiega od standardów w najbardziej rozwiniętych krajach. Niezbędne są zmiany systemowe w organizacji opieki zdrowotnej
i społecznej oraz ich integracja i koordynacja.

Autorzy powstałego w ramach projektu „Polskie Zdrowie 2.0” opracowania wskazali działania konieczne do stworzenia spójnego systemu polityki senioralnej:

1. Ulokowanie zadań związanych z nadzorem i koordynacją polityki senioralnej na poziomie ponadministerialnym.
2. Stworzenie systemu usług ułatwiających zaspokojenie potrzeb bytowych, psychologicznych, społecznych i zdrowotnych seniorów
   z jednoczesnym kompleksowym wsparciem dla opiekunów nieformalnych oraz formalnych.
3. Wprowadzenie do systemu ochrony zdrowia podstawowej opieki geriatrycznej (POG) w postaci lekarza geriatry lub lekarza rodzinnego
   z pogłębionym wykształceniem w zakresie geriatrii oraz systematyczne
   i konsekwentne koordynowanie POG z opieką szpitalną, rehabilitacją, wsparciem psychologicznym i opieką środowiskową.
4. Zorganizowanie systemu ambulatoryjnych Centrów Opieki Senioralnej (COS) obejmujących Domy Opieki Medycznej, Geriatryczny Zespół Opieki Domowej oraz rehabilitację geriatryczną, które będą ściśle współpracować oddziałami szpitalnymi. Zadaniem COS będzie prowadzenie opieki dziennej i domowej oraz koordynowanie pomocy społecznej z medyczną (minimum jedno COS w każdym powiecie).
5. Stałe monitorowanie stanu zdrowia i uwarunkowań społecznych
   w populacji senioralnej (60+) w Polsce, m.in. powtarzanie co 10 lat projektu typu PolSenior jako kompleksowego badania stanu zdrowia
   i uwarunkowań społecznych
6. Zainicjowanie akcji społecznych mających na celu edukację do starości oraz edukację w starości.

Autorzy opracowania zwracają uwagę, że tylko kompleksowe
i skoordynowane na różnych poziomach i w różnych sektorach administracji publicznej działania pozwolą sprostać stawianym w zakresie polityki senioralnej wyzwaniom.

Pobierz brief nr I.4

O projekcie „Polskie Zdrowie 2.0”

Projekt pt. „Ocena wybranych elementów systemu zdrowia
w Polsce w oparciu o dowody naukowe i dobre praktyki innych krajów
– Polskie Zdrowie 2.0” (w skrócie Polskie Zdrowie 2.0 lub PZ 2.0) powstał
z inicjatywy Komitetu Zdrowia Publicznego PAN, który działa w ramach Wydziału V Nauk Medycznych Akademii. Naukowcy z Komitetu zaproponowali i koordynują działania w projekcie, ale grupa autorów zaangażowanych w Polskie Zdrowie 2.0 jest dużo większa.

Projekt stawia sobie za cel edukację i upowszechnianie nauki. Główną grupę docelową stanowią polscy politycy i osoby zajmujące się zdrowiem. Ekspertom zależy także na dotarciu do szerokiej opinii publicznej
i dziennikarzy. Sama inicjatywa realizowana jest w okresie przedwyborczego przygotowywania programów dotyczących systemu ochrony zdrowia w Polsce przez główne podmioty polityczne. Autorzy liczą na wykorzystanie ich wiedzy w programach dotyczących polityki zdrowotnej w kraju.

Do przygotowania 14-tu policy briefs zaproszono 64 polskich ekspertów
– naukowców i doświadczonych praktyków, uczestników Systemu Opieki Zdrowia (SOZ) w Polsce.